Het is altijd riskant om als serieus journalistiek medium fictieve berichten te plaatsen. Dit is wat het Franse dagblad Libération toch deed.
Het gaat dan ook niet goed met Libération. De betaalde oplage is dit jaar tot onder de 102 000 exemplaren gedaald, tegenover de ruim 170 000 in 2001. De losse verkoop kelderde de eerste negen maanden van 2013 met 30% en na 3 jaar zonder verlies, eindigt de krant dit jaar met een tekort van naar schatting anderhalf miljoen.
Een ingrijpend plan om tot kostenbesparingen te komen, heeft geleid tot een motie van wantrouwen tegen de uitgeefdirecteuren Nicolas demorand (ex-hoofdredacteur) en Phillipe Nicolas. 90% van de 250 vaste personeelsleden eiste eind november hun vertrek en weigert akkoord te gaan met salarisverlagingen van 10% “tot het beter gaat”. De personeelsleden noemen Demorand verantwoordelijk voor de liquiditeitsproblemen.
Economische nood is een constante in de geschiedenis van Libération, net zoals opstanding personeel. Demorand concludeert dat er bij Libération een erg moeilijke verhouding tot hiërarchie en gezag is. Zowel Demorand en Nicolas willen zich niet opofferen. Zij hebben de steun van de aandeelhouders, en die zijn bij Libération tegenwoordig de baas.
(NRC Handelsblad, 2013)